“นี่เป็นพันธุ์พืชที่ปลูกยากมาก จงเอาเมล็ดพันธุ์นี้ไปเพาะ ให้เวลาหนึ่งปี ใครปลูกได้ต้นใหญ่ที่สุดแสดงว่ามีความสามารถเป็นผู้นำเผ่าได้ และจะได้เป็นหัวหน้าต่อจากเรา”
ผ่านไปหนึ่งปี ลูกน้องแต่ละคนก็นำพืชที่ปลูกในกระถางมาให้หัวหน้าดู แต่ละต้นใหญ่ สมบูรณ์
หัวหน้าชราตรวจดูต้นไม้เหล่านั้น ในที่สุดก็หยุดที่กระถางใบหนึ่ง มันเป็นกระถางมีแต่ดิน ไร้ต้นไม้ หัวหน้าถามว่า “นี่เป็นของใคร?”
ชายหนุ่มคนหนึ่งตอบว่า “เป็นของข้าฯ”
“ทำไมจึงปลูกไม่ขึ้น? เจ้าไม่ได้รดน้ำพรวนดินรึ?”
“ข้าฯรดน้ำพรวนดิน ให้มันรับแสงแดดทุกวัน แต่มันก็ไม่ยอมแตกหน่อผลิใบ ข้าฯจนปัญญา ข้าฯไม่มีความสามารถปลูกต้นไม้ชนิดนี้จริง ๆ”
หัวหน้าชราบอกชายหนุ่มคนนั้นว่า “เรามิได้ต้องการคนที่ปลูกต้นไม้เก่งมาเป็นหัวหน้าเผ่า เราต้องการคนซื่อสัตย์ต่างหาก เมล็ดพืชที่เราให้ทุกคนไปนั้นเป็นเมล็ดตาย ปลูกอย่างไรก็ไม่มีทางขึ้น เจ้าเป็นคนซื่อสัตย์ จึงสมควรเป็นหัวหน้าคนใหม่”
พวกเขาเหล่านั้นมิสมควรจะได้รับตำแหน่งนี้ เพราะเขาเปลี่ยนเมล็ดพันธุ์ที่ข้าตั้งใจทำขึ้นให้มันปลูกอย่างไรก็ไม่ขึ้น
"ข้าขอเลือกเจ้า".....!!!
เป็นนิทานในหนังสือ ยาเม็ดสีแดงที่ผมชอบอ่านมาก แต่ในส่วนตัวผมคิดว่าคงใช้กับโลกปัจจุบันไม่ได้ เพราะเดี๋ยวนี้ในสังคมส่วนใหญ่ บางครั้งก็ไม่ต้องการความซื่อสัตย์ แค่คุณมีผลประโยชน์ให้กับเขา มันอาจจะเพียงพอแล้วกับบางคน หรือบางองค์กร น่าเสียดายที่ยุคนี้ กลยุทธ์ในการเลือกคนของหัวหน้าเผ่าไม่เป็นที่ต้องการอีกแล้ว
@mr.chin
.........................................
ขอแนะนำธุรกิจออนไลน์ระดับโลกที่ทุกท่านทำได้........!!
http://worldgnthailand-asia.com/?id=Powerrich9119
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น